TIBBİ MALPRAKTİS, HEKİM İLE HASTA ARASINDAKİ HUKUKİ İLİŞKİ VE HEKİMİN HUKUKİ SORUMLULUĞU

Tıbbi malpraktisten kaynaklanan uyuşmazlıklar, uygulamada Sağlık Hukuku alanında en sık karşılaşılan uyuşmazlık türlerinden olsa da hukukumuzda tıbbi malpraktise ilişkin özel bir düzenleme bulunmamaktadır. Uzun yıllardır tartışılan bu konu, hala çözümlenmemiş, son olarak, 21.07.2021 tarihinde Tıbbi Hizmetlerin Kötü Uygulanmasından Doğan Sorumluluk Kanun Teklifi meclise sunulmuş, özellikle hekimleri negatif defansif tıp uygulamalarına yönlendireceği gerekçesi ile eleştirilen bu teklif, kısa süre içerisinde geri alınmıştır. Keza, olup, bu hususa ilişkin kanuni düzenleme yapma yetkisi ulusal hükümetlere bırakılmıştır.

Konuya ilişkin, Avrupa Birliği genelinde de tüm üye ülkeleri bağlayıcı nitelikte özel bir düzenleme bulunmamaktadır. Tıbbi malpraktise ilişkin en önemli uluslararası belge, 1992 tarihli 44. Dünya Tabipler Birliği Genel Kurulu’nda kabul edilen “Tıpta Yanlış Uygulama (Malpraktis) Bildirgesi” dir. İç mevzuatımızda ise malpraktis; Hekimlik Meslek Etiği Kuralları’nın 13. maddesinde “Hekimliğin Kötü Uygulanması (Malpractice)” başlığı altında, “Bilgisizlik, deneyimsizlik ya da ilgisizlik nedeniyle bir hastanın zarar görmesi” biçiminde tanımlanmıştır.

Hekimlerin, tıbbi malpraktisten kaynaklanan zararlar sebebi ile hukuki, cezai, idari ve mesleki sorumlulukları söz konusu olabilmektedir. Tıbbi malpraktisten kaynaklanan uyuşmazlıkların çözümünde, hekim ile hasta arasındaki hukuki ilişki ile hekimin sorumluluğunu ilişkin mevzuat hükümlerinin belirlenmesi büyük önem arz etmektedir.